Denk niet

 

Denk niet dat het ooit overgaat          

je bestaat, ook al weet je niet

hoe of waarom

daarbuiten is een landschap

dat zich eindeloos vermomt

als brug, rivier of bos, en soms

een foute zonsondergang

vraag je niet af waar of hoelang

of het eeuwig duren zal

of de lege plek bij het raam

misschien een ander toebehoort

of ik je ondanks, ondanks

lezen zal tussen de regels door

je vingers aarzelend aan een woord

je ogen groot

liefste, wees niet bang

geef me woorden, geef me zin

leg verlangen als een leeslint tussen ons in

plooi me open als een boek

leg me in je handen

kus me

leg me zoek.

 

                                                                                   © Gerda De Preter